Zespół kościelny obejmuje: drewniany kościół, kaplicę-dzwonnicę, ołtarz polowy w formie dzwonnicy oraz murowaną dzwonnicę parawanową.

Obecna budowla, wzniesiona jako cerkiew greckokatolicka w 1761r., staraniem właścicielki Chłopic – Zofii z Markowskich Rzymowskiej, został poświęcona w 1763 r. Prawdopodobnie równocześnie z nią powstała istniejąca do dziś dzwonnica.

W 1788 r. rozporządzeniem cesarskim odebrano cerkiew grekokatolikom i przekazano obrządkowi łacińskiemu. W poł. XIXw., w związku z kultem obrazu (ikony) Matki Bożej Chłopickiej, do dzwonnicy dobudowano prostokątną kaplicę odpustową, konsekrowaną w 1850 r. Była ona odnawiana i powiększana w roku 1877 staraniem Aleksandry z Horodyńskich Skrzyńskiej. W latach 1958–1960 przebudowano kruchtę i zakonserwowano polichromię. Obiekt do dzisiaj jest wykorzystywany przez wiernych obrządku rzymskokatolickiego i pełni rolę kościoła parafialnego w Chłopicach.

Wewnątrz znajduje się iluzjonistyczna rokokowa polichromia ścian i sklepienia z poł. XVIIIw. z przedstawieniami cudownych wydarzeń związanych z kultem Matki Bożej Chłopickiej. We wnętrzu zachowane pierwotne wyposażenie: rokokowe ołtarze – główny i boczne, rokokowa ambona z III ćw. XVIIIw., polichromowana chrzcielnica drewniana z pokrywą (zapewne z XVIIIw.).

W kryptach stojącej obok kościoła kaplico-dzwonnicy pochowany jest jeden z właścicieli wsi – hrabia Władysław Koziebrodzki, którego symboliczny nagrobek znajduje się za wspomnianym obiektem. Był on m.in. posłem do Sejmu Krajowego Galicji, posłem do austriackiej Rady Państwa, a także prezesem Towarzystwa Tatrzańskiego oraz powstańcem styczniowym. Ściany wnętrza dzwonnicy-kaplicy zdobią odkryte podczas niedawnego remontu unikatowe polichromie z XVIII wieku, przedstawiające cuda i łaski dokonane za sprawą cudownego wizerunku MB (fot. poniżej). Kaplica pełni funkcję ciemnicy i nie zawsze jest dostępna dla zwiedzających.