Pierwsza wzmianka o folwarku w Pawłosiowie dotycząca podatku „z dóbr sołectwa” ukazała się w 1508 roku. Był to folwark z budynkiem mieszkalnym-dworem. W 1572 roku Zofia Odrowążówna przekazała majątek jezuitom z Jarosławia. W 1773 roku na zrębach pierwotnego dworu wybudowano większy budynek. Z tego okresu pochodzi również późnobarokowa kapliczka św. Antoniego (jedyny istniejący do dziś relikt jezuickiego założenia dworskiego). Po kasacie zakonu dwór przejął na własność rząd austriacki i wystawił na licytację. W 1777 r. kupił je Wilhelm Siemieński i to właśnie jemu przypisuje się przebudowę dworu na styl klasycystyczny. Była to budowla parterowa, na planie wydłużonego prostokąta z czterospadowym dachem, krytym gontem. Pałac w takim założeniu przetrwał do maja 1915 roku, kiedy to w wyniku działań wojennych uległ całkowitemu zniszczeniu. Siemieńscy przenieśli się do oficyny, która zaczęła pełnić rolę dworu. Ostatnim właścicielem majątku w Pawłosiowie był Stanisław Siemieński-Lewicki. Mieszkał on wraz z żoną Krystyną Potocką w dworze aż do zakończenia II wojny światowej. Po wojnie w 1944 r. majątek objęto reformą rolną, a zabudowania dworskie wraz z parkiem przekazano Gimnazjum Rolniczemu. Później użytkowało je Technikum Weterynaryjne, następnie Technikum i Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza.
Od 2013 roku w zabytkowym budynku funkcjonuje Centrum Integracji Społecznej „Pawłowe Sioło”.
Park pawłosiowski mimo zmian zachował walory założenia krajobrazowego z końca XVIII w. Czytelny jest dawny układ alejek spacerowych. Część parku znajdująca się przy dawnej szkole, składa się z ozdobnego klombu i kwietników, obejmujących teren dawnego podjazdu. Na klombie ustawiono odnalezioną pięciopolową tarczę herbową, pochodzącą z nieistniejącego pałacu z herbem Rogala na polu centralnym, co świadczy, że poświęcona była dziedziczkom pawłosiowskim pochodzącym z rodziny Lewickich.
Do dzisiaj zachowała się oficyna oraz zabudowania gospodarcze, takie jak: stajnia, ujeżdżalnia oraz spichlerz. Na wyniosłości, gdzie mieścił się pałac Siemieńskich, znajdują się okazałe pomnikowe dęby szypułkowe, miłorząb japoński, sosny wejmutki, tulipanowiec amerykański, lipy szerokolistne, limba, orzech czarny, iglicznia trójcierniowa. Na terenie parku znajdują się również dwie kapliczki: późnobarokowa kapliczka św. Antoniego z XVIII wieku oraz kapliczka Matki Bożej Niepokalanej z okresu dwudziestolecia międzywojennego.
Do zespołu dworskiego należy również zaliczyć następujące obiekty:
Czworaki
Budynki mieszkalne, znajdujące się po drugiej stronie drogi prowadzącej do Malenisk, pochodzące z XIX wieku, przeznaczone dla fornali, pracowników, którzy zajmowali się pracą na polach w gospodarstwie hr. Siemieńskiego, dawniej leżące nad brzegiem stawisk. Obecnie pełnią funkcję mieszkań socjalnych.
Spichlerz
Zagospodarowania gospodarskie dworu w Pawłosiowie pochodzące z przełomu XIX i XX wieku.