Kościół wybudowano w latach 1920 – 1926, a konsekracji dokonano w czerwcu 1927 r., o czym świadczy napis na ścianie frontowej, tuż nad wejściem do kościoła – „R.P. 1927”. Kościół został poważnie uszkodzony 22 czerwca 1941 r.
w trakcie potyczki między podjazdem niemieckim a wycofującymi się spod Sieniawy Sowietami. W 2013 r. obiekt przeszedł gruntowny remont. Według przekazów, ołtarz główny pochodzi z cerkwi w Jarosławiu (z parku im. Czesławy „Baśki” Puzon), natomiast ołtarze boczne z cerkwi w Sieniawie.
Na placu kościelnym znajduje się dzwonnica, na niej trzy dzwony. Pierwszy
o imieniu „Bogdan”, opisany cyrylicą a pochodzący z cerkwi w Zapałowie. Drugi pochodzi z cerkwi jarosławskiej, a trzeci odlano z zebranych w 1915 r. resztek dzwonów z innych świątyń.
Pierwsza świątynia została postawiona w tym miejscu już w 1583 r. i zbudowana była z drewna modrzewiowego. Kościół wybudowali jezuici, przy zachęcie Anny Ostrogskiej. Stąd też wezwanie kościoła – św. Anny. Był to obiekt przypominający gabarytami obecną świątynię. Niestety kościół spłonął w czasie działań I wojny światowej, dokładnie z 18 na 19 maja 1915 r.