Okop to umocnienia, które powstały w XVII w., w następstwie mających wówczas miejsce najazdów tatarskich. Warownię i prawdopodobnie drewniany dwór obronny postawił w tym miejscu właściciel Tuligłów – Marcin Krasicki. Jednak po drewnianej siedzibie wewnątrz umocnień nie pozostał żaden ślad. Budowę wału rozpoczęto prawdopodobnie po roku 1624, czyli po niszczącym najeździe tatarskim, w wyniku którego mocno ucierpiały również Tuligłowy. Na miejsce powstania warowni wybrano wzgórze w północno-wschodniej części wsi, położone w widłach dwóch potoków wpadających do niewielkiej rzeczki w otoczeniu bagien. To wszystko powodowało, że obiekt miał być trudny do zdobycia z kierunku, z którego najczęściej przychodziło natarcie.

Okop ma kształt kwadratu. Majdan posiada rozmiary 73 x 73 m. Podstawa wałów ma szerokość 10 m, wysokość od zewnątrz ok. 4–5 m, a po wewnętrznej stronie ok. 3 m. Fortyfikacja posiadała cztery bastiony o znacznie wyższych wałach niż na kurtynach. Wewnątrz to wysokość 2,5–3 m, zaś na zewnątrz 6–7 m. Do czasów obecnych zachowały się trzy bastiony, czwarty został rozebrany w 1923 roku.

Na szczycie wałów mogły istnieć dodatkowe zabezpieczenia w postaci, np. grubego, plecionego łazinowego płotu, czy też częstokół – czyli ogrodzenie z drewnianych, ostro zakończonych pali wbitych w ziemię. W środku założenia istniał prawdopodobnie punkt obserwacyjny ulokowany na rosnącym tam drzewie.

Obecnie Okop stanowi jeden z ważniejszych, dobrze zachowanych przykładów warowni obronnych, charakterystycznych dla okresu XVI i XVII wieku.