Pierwszy drewniany kościół pw. Mikołaja Biskupa wybudował w Tuligłowach w 1393 roku ich ówczesny właściciel Mikołaj Mzurowski. Następnie w 1446 r. jego synowie Jan i Mikołaj przekazali świątynię pod opiekę Kanonikom Grobu Chrystusowego – zwanym Bożogrobcami. Kościół był od początku swego istnienia związany z kultem Matki Bożej Niepokalanej, ponieważ to właśnie Jej wizerunek został umieszczony w ołtarzu głównym kościoła. W szybkim tempie rozprzestrzeniał się kult Matki Bożej w Tuligłowach, a o szczególnej Jej opiece mieszkańcy wsi przekonali się w czasie krwawego najazdu tatarskiego na ziemię przemyską w 1624 r. Wtedy to Tatarzy zrabowali i spalili m.in. kościół w Rudołowicach, Tuligłowy zaś cudem ocalały. Wyrazem wdzięczności za doznane łaski były liczne wota zdobiące zarówno ołtarz główny, jak i ściany świątyni.
W 1629 r. pobudowano nowy, drewniany kościół, który w 1760 r. postanowiono zastąpić większym - murowanym. Na wiosnę 1768 roku poświęcono kamień węgielny pod budowę nowego kościoła, który ukończono w 1770 r. Konsekracji świątyni dokonał w roku 1829 biskup przemyski Jan Potocki. Nowy kościół otrzymał – podobnie jak poprzednie – wezwanie św. Mikołaja. Tuligłowska świątynia wraz z przylegającym do niej klasztorem, wybudowana została w stylu barokowym. W ołtarzu głównym umieszczono łaskami słynący obraz Matki Bożej Niepokalanej. Namalowany na desce lipowej prawdopodobnie pod koniec XV wieku obraz posiada cechy bizantyjskie. Jego koronacji dokonał w 1909 r. bp Józef Sebastian Pelczar.
Od początku XIX w. aż do roku 1971 opiekę nad parafią i sanktuarium sprawowali księża diecezji przemyskiej, zaś od 25 lipca 1971 r. opiekę przejęli księża Michalici. Swoją posługą duszpasterską służą mieszkańcom wsi do dziś.
W skład zespołu wchodzą: kościół pw. Mikołaja Biskupa wraz z przylegającą do niego częścią klasztorną; murowana dzwonnica oraz murowana kapliczka zwieńczona krzyżem Bożogrobców. W sąsiedztwie założenia klasztornego wybudowano w 1930 r. plebanię. Poniżej plebanii znajduje się współczesna droga krzyżowa.