Dwór powstał w czasach, gdy Hawłowice Dolne należały do rodziny Dembińskich herbu Rawicz. Jego budowę można przypisać Wojciechowi Dembińskiemu, który po podziale majątku w 1823 r. zamieszkał w Hawłowicach Dolnych. Kolejny właściciel Apolinary Kotkowski zamówił w 1855 r. kamienne lwy znajdujące się przy schodach. Projekt dworu stworzył prawdopodobnie sam Chrystian Piotr Aigner. Ostatnim właścicielem do 1944 roku był Aleksander Dworski, wybitny działacz społeczny, polityczny i gospodarczy, m. in. prezes Stronnictwa Zachowawczego (1923-1926), Związku Ziemian w Krakowie (1923-1931), Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego (1930-1933), pozbawiony przez władzę ludową domu i majątku.

We wnętrzu budynek ma układ dwutraktowy, z dwukondygnacyjnym hallem w trakcie frontowym, na osi wejścia, i obszernym salonem, dzielonym niegdyś arkadą na dwie części w trakcie ogrodowym. Po obu stronach hallu i salonu rozmieszczone są pokoje.

Dwór otacza park krajobrazowy, urządzony przy rozległym stawie. Staw zasila woda z cieku wodnego stanowiącego granicę pomiędzy Hawłowicami Dolnymi i Górnymi.

Na terenie zespołu znajduje się zabytkowa stajnia oraz spichlerz.

Całość znajduje się w rękach prywatnych.