Według głównej hipotezy nazwa „znaki tatarskie” pochodzi od ich funkcji. Słupy miały służyć do sygnalizowaniu za pomocą światła i dymu okolicznej ludności o zbliżającym się wrogu, by dać czas na ukrycie się w lasach, czy np. za murami kościoła. W tym celu w niszy w górnej części słupa rozpalano ogień. Bardzo często budowę znaku tatarskiego na górze Iwa łączy się z najazdem Tatarów, który miał miejsce w latach 1619–1620.
Omawiany tutaj znak zlokalizowany jest pod szczytem góry Iwa, wyraźnie dominującej nad Pruchnikiem. Jest to kilkumetrowej wysokości murowany słup zbudowany z miejscowego piaskowca łączonego zaprawą. Słup jest kwadratowy na rzucie, z wnękami zamkniętymi półkoliście w bocznych ścianach, które zostały umieszczone w dwóch rzędach. Całość nakryta jest blaszanym daszkiem zwieńczonym krzyżem.
Znak jest atrakcyjnie położony, na trasie znajdujących się tutaj przyrodniczo-krajoznawczych krótkich ścieżek spacerowych, przygotowanych przez Urząd Miasta w Pruchniku. W bliskim sąsiedztwie niedawno została postawiona drewniana wieża widokowa.
Drugi znak tatarski znajduje się na prywatnej posesji przy ulicy Markiewicza. Posadowiony na cokole z piaskowca, zbudowany jest z cegły łączonej zaprawą. Cechuje się lekko ukośnymi ścianami i smukłymi proporcjami. Jest to kilkumetrowej wysokości słup na rzucie czworoboku z wnękami w bocznych ścianach. Słup posiada zwieńczenie w formie dwóch kul umieszczonych jedna nad drugą.
Trzeci z istniejących niegdyś znaków nie dotrwał do naszych czasów.
