Pierwsze obiekty zespołu zostały wybudowane w 1762 r. przez księcia Augusta Czartoryskiego i pierwotnie miały zostać browarem z gorzelnią. Na początku XVIII wieku w Łazach i w Moszczanach znajdowały się folwarki, obok których w 2. połowie XVIII wieku według projektu architekta Józefa Degena wybudowano browar, który działał do 1820 roku i przynosił duże zyski. Obiekt przebudowano w latach 1821–1867 staraniem księżnej Marii Wirtemberskiej m.in. w zespół mieszczący szpital, szkołę, ochronkę i sierociniec oraz klasztor oddzielony od pozostałej części kaplicą ulokowaną w zachodnim skrzydle kompleksu. W takim kształcie budynki przetrwały do dnia dzisiejszego. Od południowego zachodu zachował się niewielki spichlerz, od południa budynek inwentarski, a od zachodu sadzawka oraz pozostałości drzewostanu. Ogród założono w I połowie XIX w. Całość otacza zabytkowe ogrodzenie z bramą wjazdową, które datuje się także na I połowę XIX w.
5 lipca 1820 r. księżna Maria Wirtemberska z Czartoryskich ofiarowała obiekt Siostrom Miłosierdzia z przeznaczeniem na szpital dla chorych i zakład dla sierot. Fundację nazwano Instytutem Sióstr Miłosierdzia, w centrum którego w latach 1820–1822 zbudowano kaplicę, która została konsekrowana przez bpa gnieźnieńskiego Ignacego Nałęcz Raczyńskiego jeszcze w 1822 r. pw. św. Wincentego à Paulo. Akt fundacyjny podpisał cesarz Franciszek I w dniu 7 października 1830 r. we Lwowie. Ponieważ oddany majątek Instytutu przynosił zbyt małe dochody, na podstawie zezwolenia ks. Marii Wirtemberskiej z dnia 20 września 1852 r. siostry odsprzedały folwark Moszczony, wieś Łazy i las w Surmaczówce hrabiemu Stefanowi Zamojskiemu, pozostawiając sobie tylko część majątku i ziemię na utrzymanie szpitala oraz zakładu dla sierot.
W czasie I wojny światowej Instytut znalazł się na linii przemarszu wojsk, najpierw austriackich, potem rosyjskich. Budynek zamieniono na szpital wojskowy, gdzie znalazło ratunek ok. 10 tysięcy poszkodowanych w walkach żołnierzy. Następnie stał się on szpitalem tyfusowym i cholerycznym z 500 chorymi. Wojna odcisnęła bardzo duże piętno na budynkach, które musiały zostać odrestaurowane
i urządzone odpowiednio do współczesnych wymogów sanitarnych. Pomimo to nie zaprzestano działalności. W roku 1924 utworzono przy Instytucie Szkołę Powszechną, do której oprócz wychowanek uczęszczały dzieci pracowników folwarcznych z Moszczan.
W październiku 1939 r. okupanci zmusili siostry do opuszczenia obiektu, do którego po długiej tułaczce powróciły dopiero w 1941 r. Dom był nie tylko zdewastowany, ale także ograbiony, a kaplicę zamieniono na salę rozrywkową. Wszystkie obrazy religijne uszkodzono poprzez starcie z nich postaci świętych. Pod koniec II wojny światowej przeprowadzono gruntowny remont budynku, który obecnie pełni funkcję Domu Pomocy Społecznej.
