Dawna cerkiew greckokatolicka, wybudowana ok. 1683 r., a ufundowana przez Andrzeja Maksymiliana Trzcińskiego, podobno jako wotum dziękczynne za wiktorię wiedeńską. Już 12 września tegoż samego roku świątynię konsekrował ordynariusz eparchii przemyskiej – Jan Małachowski. Cerkiew była kilkakrotnie przebudowywana i remontowana, z czego najistotniejsze były te z 1863 i 1912 r.

Po 1947 r. była użytkowana jako rzymskokatolicki kościół filialny Świętych Apostołów Piotra i Pawła parafii w Pruchniku. Od roku 2007, po wybudowaniu we wsi nowego kościoła, wykorzystywana jest sporadycznie.

Jest to budowla zrębowa, orientowana, na planie trójdzielnym. Prezbiterium prostokątne, nawa szersza i wyższa, babiniec rozmiarami zbliżony do prezbiterium. Prezbiterium oddzielone jest od nawy pozostałością ściany ikonostasowej, wyciętą pośrodku. Na ścianie pozostały ikony: rząd Deesis z Chrystusem Pantokratorem, fragment rzędu Proroków oraz ikony św. Józefa i Matki Bożej z Dzieciątkiem. W prezbiterium znajduje się ołtarz z obrazem Bogurodzicy.

Pod świątynią znajduje się krypta kolatorska, w której pochowano właścicieli Hawłowic Górnych, m.in. Tadeusza Zaklikę, jego syna Edwarda z rodziną, Adama Rolę Wolskiego oraz jego brata Eustachego (ostatni pochowany w krypcie w 1927 r.).