Wieża widokowa o wysokości około 50 metrów znajduje się na Przełęczy Dukielskiej w pobliżu przejścia granicznego w Barwinku. Nie jest to pierwsza tego typu konstrukcja w tym miejscu. W 1944 r. wybudowano tu wieżę obserwacyjną
1 Czechosłowackiego Korpusu im. gen. Ludvíka Svobody. W 1959 r. zastąpiła ją 25-metrowa drewniana wieża, która służyła do roku 1968. Trzy lata później przeprowadzono renowację, nadając jej kształt monolitu z dwiema kondygnacjami widokowymi. W 1974 r. obiekt udostępniono turystom. W wieży widokowej umieszczony jest plan natarcia Armii Czerwonej przez Karpaty oraz mapa sytuacyjna Przełęczy Dukielskiej z okresu 30 września – 5 listopada 1944 r. Roztacza się z niej wyjątkowa panorama na Beskid Niski.

W świetle badań archeologicznych przeprowadzonych przez pracowników Uniwersytetu Rzeszowskiego badany teren to grodzisko kultury scytyjskiej.

Scytowie był to irański lud koczowniczy. Pierwsze wzmianki źródłowe dotyczące Scytów pochodzą z VIII w. p.n.e.

Grodzisko poddane zostało w pierwszej kolejności badaniom powierzchniowym. Następnie wytypowano miejsca, w których wykopano sondaże. Jednakże zdjęcia wykonane przy pomocy drona uwidoczniły skalę założenia. 

Podczas prac wykopaliskowych wału oraz majdanu odkryto wiele zabytków m.in. broń, ozdoby, ceramikę. Zidentyfikowano także miejsce kultu, czyli tzw. zolnik. Zidentyfikowano także tzw. zespół osadniczy (aglomerację) złożony
z kilkudziesięciu dużych osad i punktów osadniczych.

Kapliczka jest w formie dwóch prostopadłościanów – górnego mniejszego oraz dolnego większego. Front i boki zawierają półkoliście zakończone wnęki. We frontalnej większej, przeszklonej wnęce znajduje się gipsowa figura Matki Bożej oraz obraz św. Jana Pawła II.

Obiekt nazywany jest przez mieszkańców Świętego i okolic „Znakiem Tatarskim”. Prawdopodobnie pochodzi z XVIII wieku.

Kapliczka zbudowana jest w formie postumentu zwieńczonego żeliwnym krzyżem, u podstawy którego widnieje tabliczka z datą 1863. Stoi ona w miejscu, gdzie 2 lutego 1863 r. zamarzł powstaniec styczniowy, wysłany z dworu w Skołoszowie do Kaszyc. Pierwotnie postawiono w tym miejscu krzyż drewniany, który później zastąpiono murowaną kapliczką zwieńczoną krzyżem. Poświęcono ją 11 listopada 1888 r. w 25. rocznicę wybuchu powstania styczniowego. Kapliczka powstała dzięki zabiegom ks. Wojciecha Michny, ówczesnego proboszcza z Chłopic, który był gorącym patriotą i orędownikiem sprawy polskiej. Wsparcia udzielił mu również ks. Rudolf Beneszek, proboszcz z Łowiec, członek kapituły Sanktuarium w Loreto. Całe przedsięwzięcie poparł także ówczesny właściciel wsi Łowce Gustaw Jahn, który podarował cegłę na ten cel. Ustawienie kapliczki w formie krzyża, który był nie tylko wyrazem wiary chrześcijańskiej, ale przede wszystkim symbolem narodowym, nie było łatwe. Pamiętać należy, że w tym czasie region stanowił część zaboru austriackiego. Kapliczkę odnowiono staraniem mieszkańców Lutkowa dla upamiętnienia 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.